ΨΥΧΗ ΜΟΥ

Ω… Ψυχή μου γιατί έφυγες;

Σε είχα στην αγκαλιά  μου και σου πρόσφερα γαλήνη και ηρεμία. Σε είχα προστατευμένη από όλους τους κίνδυνους  αλλά πάντα ένιωθα ότι κάτι σου έλειπε. Είχες μέσα σου ένα ανεκπλήρωτο κενό που το καταλάβαινα όταν σε παρατηρούσα. Μέσα στο χαμόγελο σου υπήρχε πάντα μια μελαγχολία που προσπαθούσες να κρύψεις. Κοίταγες τον κόσμο και τα μάτια σου είχαν μια λάμψη….. μια λαχτάρα να νιώσεις ελεύθερη … Το καταλάβαινα και ένιωθα ενοχές που σε κράταγα μαζί μου.

Σε άφησα να φύγεις… Η στιγμή του αποχωρισμού είχε μεγαλύτερο πόνο για μένα παρά για σένα Ψυχή μου, εγώ φοβόμουν μην σε χάσω και δεν σα ξαναδώ δεν ήθελα να έρθω αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο φόβο μου … μην σε πληγώσουν Ψυχή μου. Έπρεπε όμως να γίνει .

Εσύ γέλαγες.

Δεν ήξερες Ψυχή μου.

Και εγώ που ήξερα δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να σε σταματήσω.

Σε έντυσα με την καλύτερη στολή την πιο αγνή. Tο σώμα και το βλέμμα ενός νεογέννητου παιδιού (ήθελα να σε αγαπήσουν εκεί που θα πάς Ψυχή μου).

Ένα τεράστιο μπαούλο  με στολές από κάθε φυλή, ηλικία και κοινωνικό status που θα σου χρειαστούν για να αλλάζεις στο ταξίδι που θα κάνεις.

Όλος ο θησαυρός του κόσμου μέσα εκεί .

Τη στιγμή που έφευγες Ψυχή μου ένιωθα σαν τη μάνα που παντρεύει την κόρη της και οι σκέψεις που γύρναγαν στο μυαλό μου… πολλές και γεμάτες φόβο.

Θα τα καταφέρει;

Θα είναι καλά;

Θα μου την πληγώσουν;

Ω Ψυχή μου ….γιατί φεύγεις;

Πάντα θα είμαι μαζί σου να σε προσέχω έστω και αν εσύ δεν με βλέπεις.

Θα σε στηρίζω στα πρώτα σου βήματα σαν παιδί.

Θα παρακαλάω στον αέρα και σου φέρνει τα χνούδια από τα δέντρα την άνοιξη για να παίζεις όταν θα τρέχεις στα ανθισμένα λιβάδια με τις παπαρούνες και τις  μαργαρίτες.

Θα σε σπρώχνω όταν κάνεις κούνια που σου έχω φτιάξει με σκοινιά από λουλούδια κρεμασμένη από το δέντρο της ζωής.

Μέσα από τις πυκνές του φυλλωσιές θα παίζουμε κρυφτό και θα γελάμε .

Θα σε κοιμίζω τα βράδια  θα σου χαϊδεύω το κεφάλι όταν είσαι άρρωστη Ψυχή μου και θα σου λέω παραμύθια … Όταν διψάς θα σου δίνω φρέσκο νερό και όταν πεινάς  θα φροντίζω το πιάτο σου να είναι γεμάτο.

Ω Ψυχή μου μην φεύγεις!  Πονάω που σε βλέπω να απομακρύνεσαι… μη φύγεις Ψυχή μου ……Μη….

Δεν μπορώ  να σε δω πληγωμένη εκεί έξω. Αν θέλεις να γνωρίσεις τον κόσμο  πρέπει να περάσεις από πολλές ενσαρκώσεις και πολλές εμπειρίες χαράς και πόνου.

Τον πρώτο  πόνο που θα νιώσεις είναι τη στιγμή που θα γεννηθείς.
Μην φοβηθείς .Είναι ο δικός μου πόνος την ώρα που σε χάνω.Το κλάμα σου είναι το δικό μου κλάμα γιατί θα σε κρατήσει κάποιος άλλος αγκαλιά να σε παρηγορήσει και θα με ξεχάσεις Ψυχή  μου.

 Στο  ταξίδι που θα κάνεις Ψυχή μου θα μαγευτείς από τις μυρωδιές της ανατολής και τα χρώματα της δύσης. Θα με ξεχάσεις. Εγώ όχι.

Μόνο όταν πονάς θα με θυμάσαι … Τις στιγμές που θα περιπλανιέσαι μέσα στα γκρεμισμένα ερείπια των πολέμων,  μέσα από τη μυρωδιά του θανάτου  της θλίψης και τον πόνο που θα βλέπεις στα μάτια των πληγωμένων και σακατεμένων ψυχών από τη μοίρα.Και εγώ πάντα θα προσεύχομαι για αυτούς Ψυχή μου.

Ότι βλέπεις εσύ θα το νιώθω εγώ.

Μη… μην κοιτάς άλλο Ψυχή μου πονάω…..

Κλείσε τα μάτια σου να ξεκουραστώ λιγάκι ,γιατί με τιμωρείς έτσι;

Ήθελες να φύγεις και σε άφησα.

Σου έδωσα τα πάντα όσα είχα.

Πλούτη, δόξα, τιμές, ηδονές, απολαύσεις, εξουσία, χρήματα, εξυπνάδα, προσωπικότητα, ενέργεια, δύναμη, ισορροπία, έλεος, πίστη, δυσκολίες, θάνατο, ζωή, ένταση, απογοήτευση, διαίσθηση, οραματισμό, τα πάντα!

Και τώρα μπροστά μου   τόσο εξουθενωμένη από όλα αυτά που έζησες έμαθες και γνώρισες.

Ω Ψυχέςμου!

ΓΥΡΙΣΑΤΕ.